Ek sit hier, kaalvoet op ’n koue sementvloer, tussen ou rakke en kartondose en spinnekoppe in die hoeke. En tog voel my arms vandag wyd...

Soms is dit net een tree wat jy kan gee. En dis genoeg. Ek het dit weer besef toe my vriend, Lourens , vir sy foto-klub projek ’n beeld...

Liewe Jy – aan die anderkant van die skerm, Of dalk, liewe kind van my hart, of dalk liewe ek, een-en-twintig jaar terug. Ek weet nie...